Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

ΜΠΕΡΝΑΡ ΚΑΣΣΕΝ: ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

Ηγετική μορφή του κινήματος για την εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, ιδρυτής και επίτιμος Πρόεδρος σήμερα του κινήματος ΑΤΤΑC, οργανωτής του πρώτου Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε, φίλος του Φιντέλ Κάστρο και του Ούγκο Τσάβες, σύμβουλος στα ζητήματα λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης (ALBA), διευθυντής επί πολλά χρόνια της επιθεώρησης Le Monde Diplomatique, Καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Παρίσι VIIΙ, o Μπερνάρ Κασσέν είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου κάπως ταυτόχρονα της «ελίτ» και της «αμφισβήτησης». Κριτικός για την Ευρώπη του Μάαστριχτ και τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες, δεν παύει να είναι και ο σημαντικότερος Γάλλος ειδικός στα ευρωπαϊκά θέματα.

‘Oταν, στις αρχές του 2005, ο Σύμβουλος Επικρατείας και Πρόεδρος του «Ιδρύματος Κοπέρνικος» Ιβ Σαλές, διάβασε το σχέδιο ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης που επρόκειτο να υποβληθεί στο δημοψήφισμα του Μαίου 2005, τηλεφώνησε σε δέκα διανοούμενους, ανάμεσά τους και στον Μπερνάρ Κασσέν. Μια φούχτα άνθρωποι, πολύ μεγάλης όμως σοβαρότητας και ριζοσπάστες στη σκέψη τους ξεκίνησαν μια πρωτοβουλία εναντίον της συνθήκης. Μερικούς μήνες αργότερα, η συνάντηση της αυστηρής καρτεσιανής σκέψης και του λαϊκού ενστίκτου έκανε το «θαύμα» της. ‘Εδωσε στο 55% των Γάλλων τα επιχειρήματα και την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν για να απορρίψουν μια συνθήκη, υπέρ της οποίας έκαναν καμπάνια η Δεξιά, η πλειοψηφία των Σοσιαλιστών, όλα σχεδόν τα ΜΜΕ της Γαλλίας, όλο το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο και η ΕΕ.

Συναντήσαμε πριν από μερικές μέρες τον Μπερνάρ Κασέν στο γραφείο που διατηρεί στη Monde Diplomatique για λογαριασμό της κίνησης Memoire des Luttes, την οποία διευθύνει μαζί με τον Ιγκνάσιο Ραμονέ και συζητήσαμε μαζί του για την ευρωπαϊκή και ελληνική κρίση. ‘Όπως θα περίμενε κανείς οι προτάσεις και απόψεις του είναι ριζοσπαστικές και, ασφαλώς, δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο, είτε συμφωνήσει, είτε διαφωνήσει με αυτές. Δεδομένου όμως ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια διεθνώς πρωτότυπη κρίση, στα συγκεκριμένα στοιχεία που τη συνθέτουν, μόνο όφελος μπορεί να έχει από το να σκεφτεί βαθιά και σοβαρά, αν μπορεί βέβαια, τα προβλήματά της και τις πιθανές εναλλακτικές.






Eρ. Που οφείλεται η ευρωπαϊκή κρίση; Στην παγκόσμια κρίση, στο μοντέλο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στα ιδιαίτερα προβλήματα και τις αδύναμες δομές της περιφέρειας;

Απ. Η ευρωπαϊκή είναι συνιστώσα της παγκόσμιας κρίσης, που ξεκίνησε στις ΗΠΑ και προκλήθηκε από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, την ελευθερία κυκλοφορίας κεφαλαίων και τις ελεύθερες ανταλλαγές. Η μαζική χρέωση των αμερικανικών νοικοκυριών, κυρίως μέσω ενυπόθηκων δανείων, είναι συνέπεια του μισθολογικού αποπληθωρισμού, με τη σειρά του αποτέλεσμα, τουλάχιστον εν μέρει, του ανταγωνισμού χωρών πολύ μικρών μισθών, όπου εγκαταστάθηκαν οι πολυεθνικές για να επανεξάγoυν στις αναπτυγμένες χώρες. Οι πολιτικές της ΕΕ επιδείνωσαν αυτή την κατάσταση, επιβάλλοντας δρακόντειους όρους επαναχρηματοδότησης στην Ελλάδα και την Ιρλανδία (αναμένοντας την Πορτογαλλία), με πρόσχημα τη “σωτηρία” τους – ενώ επρόκειτο μόνο για τη σωτηρία των εκτεθειμένων σε αυτές τις χώρες τραπεζών - κυρίως γερμανικών και γαλλικών.

Ερ. Γίνεται τώρα μια συζήτηση στην ΕΕ προτάσεων για το Ταμείο Σταθεροποίησης και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Ποια είναι η γνώμη σας;

Απ. Η χειρότερη. Ο μελλοντικός ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας, που θα μπει στη συνθήκη της Λισσαβώνας σε μια προσεχή αναθεώρηση και το Σύμφωνο Σταθερότητας έχουν ως κύρια επιδίωξη να πληρωθεί ο λογαριασμός της χρηματιστικής (financiere) κρίσης αποκλειστικά από τους μισθωτούς, αφήνοντας άθικτα τα αθέμιτα κέρδη του τραπεζικού τομέα και καταργώντας τα κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών. Η κρίση χρησίμευσε ως πρόσχημα μιας κοινωνικής αντεπανάστασης, που δεν θα μπορούσε να γίνει σε κανονικούς καιρούς.

Αυτοί οι δύο μηχανισμοί επιβεβαιώνουν την πλήρη απουσία αλληλεγγύης στην ΕΕ. Η γερμανική κυβέρνηση, ακολουθούμενη από τον Νικολά Σαρκοζί, θέλει να επιβάλλει στους εταίρους της το δικό της “μοντέλο” ανάπτυξης δια των εξαγωγών και του μισθολογικού αποπληθωρισμού. ‘Eνα σχέδιο λιτότητας, μείωσης της κατανάλωσης σε μια χώρα, μπορεί να έχει νόημα, αν οι άλλες χώρες εφαρμόζουν πολιτικές επέκτασης. Αλλά γίνεται παράλογο αν όλες οι χώρες εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές συρρίκνωσης. Ακόμα κι ένας νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος μπορεί να το καταλάβει αυτό…

Ερ. Πρωταγωνιστήσατε στην απόρριψη από τον γαλλικό λαό του ευρωσυντάγματος το 2005. Μετά όμως είδαμε ότι αυτή η πολιτική αντίθεση στο μοντέλο του Μάαστριχτ δεν βρήκε πολιτική διέξοδο. Η αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού παραμένει πλειοψηφική στη χώρα σας, ηττάται όμως στο επίπεδο της πολιτικής και των κοινωνικών αγώνων. Γιατί;

Απ. Η καταπληκτική νίκη του “‘Όχι” στο δημοψήφισμα του 2005 δεν οδήγησε στη δημιουργία μιας πολιτικής δύναμης ή συμμαχίας της “αριστεράς της αριστεράς”, η οποία δεν στάθηκε ικανή να παρουσιάσει έναν κοινό υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2007. Κάθε οργάνωση προτίμησε να διατηρήσει το μικρό “κομμάτι της πίτας” που διέθετε, αντί να συμμαχήσει γύρω από μια υποψηφιότητα που θα μπορούσε να συγκεντρώσει 15%. Μην ξεχνάτε ότι το γαλλικό προεδρικό σύστημα είναι εξαιρετικά διεστραμμένο: ένα κόμμα δεν υπάρχει πραγματικά χωρίς υποψήφιο για την προεδρία. Κι αυτό ενθαρρύνει τη διασπορά των ψήφων τόσο στην αριστερά, όσο και στη δεξιά. Οι περσινές κινητοποιήσεις εναντίον της “μεταρρύθμισης” των συντάξεων ήταν σημαντικές, αλλά δεν κατέληξαν στην απόσυρση των κυβερνητικών σχεδίων. Δεν ήταν πάντως πλήρης ήττα γιατί η πλειοψηφία των πολιτών συνειδητοποίησε την αδικία (iniquité) του συστήματος και, με κάποιο τρόπο, συσσώρευσε μια αποδοκιμασία της κυβέρνησης και, περαιτέρω, των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που πιθανώς θα παράγει ένα αποτέλεσμα στις κάλπες το 2012 (αν και όχι υποχρεωτικά προς όφελος μιας διασπασμένης αριστεράς) ή με άλλο τρόπο. Το κύριο κόμμα που δηλώνει αριστερό, το Σοσιαλιστικό Κόμμα φέρει επίσης μια βαρειά ευθύνη. Είναι ανίκανο να ενσαρκώσει μια πραγματική αριστερή εναλλακτική και δεν κερδίζει από την απόρριψη του Σαρκοζί και της δεξιάς από την κοινή γνώμη.

Ερ. Ποια μπορεί και πρέπει να είναι η ευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση του χρέους; Μπορεί, και υπό ποίες συνθήκες, να πληρωθεί αυτό το βουνό χρεών; Πρέπει να το πληρώσουμε; Αντίστροφα μια θαρραλέα αναδιάρθρωση του χρέους θα μπορούσε να απειλήσει το τραπεζικό σύστημα;

Απ. Το χρέος αρκετών χωρών, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Ιρλανδία, δεν μπορεί να αποπληρωθεί λόγω των επιτοκίων που απαιτούν οι χρηματιστικές αγορές στηριζόμενες στους οίκους αξιολόγησης. ‘Αρα, μια “αναδιάρθρωση”, για να χρησιμοποιήσω την “καθωσπρέπει” φρασεολογία, είναι αναπόφευκτη. ‘Όχι μόνο μια επιμήκυνση της αποπληρωμής, αλλά η κανονική διαγραφή μέρους του χρέους. Ομοίως, οι τράπεζες πρέπει να υποχρεωθούν να διακρατήσουν ένα ορισμένο επίπεδο stock δημόσιου χρέους των χωρών στις οποίες δρουν. Σε περίπτωση κινδύνου αποσταθεροποίησης, δεν πρέπει να αποκλεισθεί η υπόθεση μιας εθνικοποίησης των τραπεζικών συστημάτων. ‘Εγινε μερικά σε ορισμένες χώρες, μόνο όμως ως προσωρινό μέτρο. Θα χρειαστεί να το γενικεύσουμε.

Ερ. Ακούγονται προτάσεις για ριζική μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συνθηκών, άλλοι προτείνουν έξοδο από το ευρώ. Είναι ρεαλιστικές τέτοιες προτάσεις; Τι σκέφτεστε για την ευθυγράμμιση των γαλλικών ελίτ στις γερμανικές;

Απ. Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι καμία πολιτική ρήξης με τον νεοφιλελευθερισμό δεν είναι δυνατή στο πλαίσιο των σημερινών ευρωπαϊκών συνθηκών. Οι συνθήκες φτιάχτηκαν ακριβώς για να αποτρέπουν μια τέτοια ρήξη. Σκέφτομαι λοιπόν ότι χρειάζεται η δημιουργία ενός νέου ευρωπαϊκού πλαισίου. Αυτό δεν θα γίνει εν ψυχρώ. Θα χρειαστεί μια εναρκτήρια κρίση σε μια χώρα, είτε πολιτική, όπως η άνοδος στην εξουσία μιας πραγματικά αριστερής κυβέρνησης, είτε κοινωνική. Στη συνέχεια μπορούμε να φανταστούμε, όπως στο μοντέλο των αραβικών επαναστάσεων, την αμφισβήτηση να επεκτείνεται στην πλειοψηφία των χωρών-μελών της ΕΕ.

Ερώτ. Η Ελλάδα εφαρμόζει μια δρακόντεια πολιτική που επέβαλαν ΕΕ και ΔΝΤ, με τρομερό κοινωνικό κόστος και χωρίς βελτίωση της κατάστασης. Τι θα κάνατε εσείς, αν υποθέσουμε ότι βρισκόσαστε στη θέση του ‘Ελληνα Πρωθυπουργού;

Απάντ. Αν ήμουν πρωθυπουργός της Ελλάδας θα άρχιζα λέγοντας ότι σταματάω να πληρώνω τους τόκους του χρέους και θα απηύθυνα μια έκκληση σε όλα τα ευρωπαϊκά κοινωνικά και πολιτικά κινήματα για να με στηρίξουν.

Ερώτ. Μπορεί μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, με αδύναμη παραγωγική βάση, να απειλήσει ή και να προχωρήσει σε μονομερή στάση πληρωμών; Θα δεχθεί σίγουρα τιμωρητικό χτύπημα στις αγορές.

Απάντ. Ναι, κατά τη γνώμη μου μπορεί να το κάνει, εφόσον είναι έτοιμη να πάει σε μια αναμέτρηση με το χρήμα (la finance) και να γίνει η σπίθα μιας ευρωπαϊκής πολιτικής σύγκρουσης μεγάλης εμβέλειας, που θα κόλλαγε στον τοίχο τη σοσιαλδημοκρατία. ‘Ετσι κι αλλοιώς, η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει, γιατί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθεροποίησης και το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας την καταδικάζουν σε διαρκή, χωρίς τέλος κοινωνική οπισθοδρόμηση.

Konstantakopoulos.blogspot.com

Κόσμος του Επενδυτή
12.03.2011

3 σχόλια:

  1. Oi εδώ διανοούμενοι στο ίδιο μήκος κύματος; ή τους πήρε το τσουνάμι του νεοφιλελευθερισμού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΦΕΛΕΙΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΒΛΑΚΑ

    ΜΑΣ ΄έλεγαν ότι οι Ιάπωνες είχαν προνοήσει για θέματα ασφάλειας αναφορικά με την αντισεισμική προστασία
    ΜΥΘΟΣ: οι ιδιωτικές εταιρίες του κέρδους που εκμεταλλεύονται τα πυρηνικά εργοστάσια είχαν προνοήσει να λειτουργούν εργοστάσια ηλικίας 50 ετών ΚΑΙ με καμία πρόβλεψη ασφάλειας για ΤΣΟΥΝΑΜΙ και όχι μόνο. ΚΑΙ όταν έγινε το ατύχημα ΚΑΜΙΑ πληροφόρηση ΌΧΙ για μα μην υπάρξει πανικός ΑΛΛΑ για να θολώσουν τα νερά στο βωμό του κέρδους.

    ΜΑΣ έλεγαν για σχέδια διάσωσης σε περιπτώσεις έκτατης ανάγκης. ΚΑΙ δεν ΄ξεραν τι συνέβη στη χώρα τους που ολόκληρες πόλεις εξαφανίστηκαν
    Στην Ινδονησία με τη μη οργάνωση και την τεχνολογία του 18ΟΥ αιώνα οι απώλειες από το σεισμό σχεδόν ταυτόσημες με την Ιαπωνία των Νέων Τεχνολογιών
    ΤΡΙΧΕΣ και ΠΤΙΛΑ [πούπουλα κατά το κοινώς λεγόμενο]

    ΟΛΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ [Ναι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το τραπεζικό σύστημα]

    ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΗ ΛΙΒΥΗ και ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΛΙΒΥΚΟΘ ΛΑΟΥ

    Μήπως ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ την παραμονή του ΚΑΝΤΑΦΙ επειδή για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι τα πετρέλαια και η συνέχιση της οικονομικής συνεργασίας μαζί του.

    ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

    ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥΠΟΥΛΑ
    Δημιουργείτε μια εικονική πραγματικότητα που οφείλεται στις εμμονές σας για επιβεβαίωση σεναρίων που συζητούνται από τους επαναστάτες του καναπέ
    Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
    Κρίση αξιών
    Κρίση ιδεολογίας
    Κρίση ηγεσιών
    Κρίση θεωρητικού πλαισίου
    ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΒΛΕΠΟΥΝ
    Και όσοι μιλούν … στη γωνία ….. επικίνδυνοι …..
    ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ, ΠΟΥ ΛΟΓΟΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΥΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ
    Γιατί τα αυτονόητα …. Είναι και επικίνδυνα……

    [Ο ΒΛΑΞ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. H κρατική τηλεόραση συμβάλει στην προσπάθεια συζήτησης –ενημέρωσης- προβληματισμού για τα όσα συμβαίνουν στη Λιβύη.

    ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ θετική σχετικά με τη στάση της ιδιωτικής – «ελεύθερης» - «ανεξάρτητης» τηλεόρασης που ασχολείται με «τα αποχαυνωτικά» σήριαλς που υποβαθμίζουν την όποια αξιοπρέπεια μας έχει μείνει.

    Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ισχυρίζεται ότι ο Καντάφι δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως μειωμένης αντίληψης αλλά ως δεινός διαπραγματευτής και παίκτης στη διεθνή οικονομική σκακιέρα.

    ΟΙ «ΕΙΔΙΚΟΙ» ισχυρίζονται ότι ο Καντάφι επιδίωκε το προσωπικό όφελος και την οικογενειακή του ευημερία.

    ΠΟΣΟ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ. Ταυτόσημη με αυτούς που φωνασκούν βλέποντες μόνο όσους λαδώθηκαν και όχι τους προμηθευτές σε μια χώρα:

    • άχρηστων οπλικών συστημάτων και αυτοκινήτων πολυτελείας,

    • άχρηστων συστημάτων εναέριας παρακολούθησης των «επί της ΓΗΣ» συμβαινόντων αλλά ποτέ κατασκευασθέντων

    • κινητών τηλεφώνων αξίας εκατοντάδων ΕΥΡΩ που αντικαθίστανται ανά τετράμηνο από χρήστες που είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι των 400 ΕΥΡΩ,

    • δωρητές Η/Υ σε μαθητές και καθηγητές για να μην χρησιμοποιηθούν ποτέ στα σχολεία και για να δημιουργηθούν «ανάγκες» για νέες αγορές από τους μη γνωρίζοντες τη χρηστικότητα τους και τις ανάγκες τους,

    • «ευρωπαϊκώ [Ιταλίας, Ισπανίας, Γαλλίας]»κηπευτικών προέλευσης Αργεντινής, Κίνας, Τυνησίας. Ισραήλ και

    • ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ [Ολλανδίας , Γερμανίας] κτηνοτροφικών προϊόντων εμπλουτισμένων με διοξίνες και που έχουν τραφεί, τα μοσχαράκια. με «μεταλλαγμένες και μολυσμένες τροφές

    Και για τις υπηρεσίες που «προσφέρουμε- ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ» ως χώρα για την αύξηση του κατά κεφαλή εισοδήματος της εργατικής τάξης και του κεφαλαίου του Ευρωπαϊκού Βορρά και όχι μόνο η επιχειρούμενη απόπειρα καταλήστευσης της χώρας από τις αγορές των «Τιμίων Εταίρων».

    ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ η όποια ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ δεν είμαστε υπέρ αυτών που λαδώνονται ΑΛΛΑ δεν μπορεί να αθωώνονται οι παρέχοντες την ΜΙΖΑ. ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ και για ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΕΣ ΟΤΑΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΡΑΤΩΝ ΑΠΟ ΚΡΑΤΗ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

    ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ παρατηρώντας ότι ο Καντάφι

    • Δημιούργησε ένα πολύ καλό σύστημα υγείας και παιδείας

    • Έδινε κοινωνικές παροχές [σπίτια, αυτοκίνητα,, επιδόματα] στους μη έχοντες το διεθνώς παραδεκτό ΑΕΠ της Λιβύης κατά Μέσο Όρο των 19.000 Δολαρίων

    • Δεν είχε υπουργεία, νομαρχίες , δήμους αλλά «Επαναστατικές Επιτροπές» ΔΗΘΕΝ άμεσης «Δημοκρατίας» με επικεφαλείς ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ των Φυλών [ η Λιβυκή προσέγγιση του όρου τάξη] για την «λειτουργία» των «δημοκρατικών θεσμών».

    • Διαπραγματευόταν και έκανε οικονομικές συναλλαγές με τις αγορές της παγκοσμιοποιημένης «δημοκρατικής» άρχουσας τάξης.

    ΘΑ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕΤΕ ΑΝ ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΧΙ

    ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΜΕ ΤΗΝ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.

    Πόσο μας λείπει ο διανοούμενος, ο λαϊκός ηγέτης, ο καθηγητής Ανδρέας Γ. Παπανδρέου που διαπραγματεύονταν πάντα με γνώμονα ιδεολογικούς προσανατολισμούς που είχαν ως στόχο

    ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
    ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
    ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ με τη διαδικασία
    ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ
    … για να ΑΝΗΚΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

    ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ:
    Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

    [Ο ΗΛΙΘΙΟΣ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.